κατασυβωτώ

κατασυβωτῶ, -έω (Α)

μτφ. τρέφοντας παχαίνω κάποιον σαν χοίρο («τὴν ψυχὴν τῆς τοῡ σώματος ἡδοναῑς κατασυβωτεῑν», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + συ-βωτῶ «βόσκω χοίρους»].